De laatste loodjes in Ethiopie
Door: Michel Timmermans
Blijf op de hoogte en volg Michel
08 November 2011 | Ethiopië, Moyale
Daar ben ik weer, live vanuit een internetcafe waar de stroom zo af en toe uitvalt. Het blijft Afrika :).
In mijn laatste verslag was ik gebleven in Arba Minch en nu komt het hoofdstuk 'Hoe kom je zo snel mogelijk in Kenia?!'
Na een tijdje in Ethiopie kwam dit gevoel steeds meer naar boven. Hoe langer ik in Ethiopie was hoe meer ik naar Kenya snakte. Het merendeel van de Ethiopiers werkte steeds meer op mijn zenuwen. Ik heb redelijk wat reiservaring, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt(India komt een beetje in de richting). Ik hoop dat ze het begrip 'Privacy' hier snel gaan introduceren, want privacy krijg je maar op één manier... en dat is door een hotelkamer in te gaan. De hele dag wordt je benaderd met als hoofddoel er zelf beter van te worden. Overal verwachten ze geld voor en betaal je als blanke de hoofdprijs. Continu naar geld vragen of kids die je blijven achtervolgen om iets van je fiets te trekken. Mijn Japanse fietsmaat Hero werd het de laatste kilometers die ik samen met hem fietste teveel. Hij rende tot drie keer toe schreeuwend met een stok de kids achterna. Ik lachte me kapot want die gastjes zijn zo snel op hun blote voeten die krijg je nooit.
Hero zou ik vrij snel na Arba Minch verlaten omdat hij een andere route dan ik had. Uiteindelijk maar goed ook dat ik mijn eigen weg ben gegaan want hij is nu net weer terug in Japan omdat zijn opa ernstig ziek is. Cobi: wat grappig dat je Hero via je broer kent! Wat is de wereld...
Het werd er dus niet leuker op om alleen door te fietsen, dus was mijn plan om z.s.m. in Kenya te komen. Dus ik heb pittige dagen gefietst om zo veel mogelijk kilometers te overbruggen. Ik was helemaal klaar met de Ethiopische keuken en de hygiëne en heb de laatste drie dagen zelf gekookt. Dank voor de chinezen met hun geweldige pakjes noodles. Het laatste dorpje Mega waar ik zou overnachten was alles behalve fris en schoon en na drie hotels te hebben gecheckt, heb ik toch maar besloten om te gaan wildkamperen. De hotels in Ethiopie hebben vaak bedbugs (bedwantsen in NL) en dat zijn de vampieren onder de insecten. Wildkamperen in Ethiopie is echter een hele uitdaging. Je moet er namelijk voor zorgen dat niemand je van de weg af ziet gaan, als een Ethiopier je ziet dan ben je de hannes...oftwel een attractie. Je kunt dan rekenen op een aantal toeschouwers die om je heen gaan staan, naar je staren en met elkaar spreken...en je hebt dan geen flauw idee waarover ze het hebben.
Uiteindelijk is het gelukt om de nacht achter een grote struik door te brengen zonder 'warm' bezoek te krijgen. De volgende dag werd ik vol energie wakker, ik zou namelijk de grens naar Kenia oversteken om me daar te gaan voorbereiden op de Niemandsland overtocht naar centraal Kenia (Isiolo). Het is een heel droog gebied waar alleen maar nomaden rondtrekken en verder niets te vinden of te beleven is. De enige weg die er doorheen loopt is een veldweg van 500km van zand, rotsen en kuilen. Ik wist thuis dus al dat ik dit niet zou gaan fietsen. Mijn plan was meeliften met een vrachtauto en uren op het dak zitten en hopen dat je fiets het overleeft. Niet het beste vooruitzicht dus. Gelukkig kwam toen het verlossende telefoontje. Het Duitste stel dat ik al meerdere malen in Ethiopie had getroffen belde me op om aan te geven dat ze ook z.s.m. Ethiopie wilden verlaten. Ze zouden de volgende dag samen met een Zwistsers gezin naar Moyale komen en ik kon dus meereizen. Mijn vooruitzicht werd er dus steeds beter op en na een dag wachten kwamen ze aan bij de grens :) Happy Michel... en veel bier die avond :)
Tot zover mijn reis door Ethiopie. Ik hoop dat ik het niet te negatief heb weergegeven, maar het is gewoon niet mijn land. Ik heb hele mooie dingen gezien en het land heeft een geweldige natuur. Maar alleen op de fiets door Ethiopie...respect voor degene die dat doen! Ik hoop dat het land snel in ontwikkeling komt en dat ze de paar toeristen die er zijn op een andere manier gaan benaderen. Op deze manier voel ik me totaal niet welkom. Ik heb totaal geen spijt dat ik dit land in mijn route heb opgenomen, omdat ik altijd al benieuwd was hoe het hier zou zijn. Dus mocht je tips willen...je weet me te vinden.
Verder kreeg ik vooraf de nodige vragen/adviezen i.v.m. de voedselproblemen in de Hoorn van Afrika. Hier heb ik echter niets van gezien of gemerkt. Wel kom je hier heel veel UN auto's tegen die bezig zijn met de nodige projecten.
Bedankt voor de leuke reacties die jullie plaatsen! Ik ben blij dat ik jullie met de foto's kan vermaken en zal weer een paar pics gaan uploaden.
Tot in Kenia!
In mijn laatste verslag was ik gebleven in Arba Minch en nu komt het hoofdstuk 'Hoe kom je zo snel mogelijk in Kenia?!'
Na een tijdje in Ethiopie kwam dit gevoel steeds meer naar boven. Hoe langer ik in Ethiopie was hoe meer ik naar Kenya snakte. Het merendeel van de Ethiopiers werkte steeds meer op mijn zenuwen. Ik heb redelijk wat reiservaring, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt(India komt een beetje in de richting). Ik hoop dat ze het begrip 'Privacy' hier snel gaan introduceren, want privacy krijg je maar op één manier... en dat is door een hotelkamer in te gaan. De hele dag wordt je benaderd met als hoofddoel er zelf beter van te worden. Overal verwachten ze geld voor en betaal je als blanke de hoofdprijs. Continu naar geld vragen of kids die je blijven achtervolgen om iets van je fiets te trekken. Mijn Japanse fietsmaat Hero werd het de laatste kilometers die ik samen met hem fietste teveel. Hij rende tot drie keer toe schreeuwend met een stok de kids achterna. Ik lachte me kapot want die gastjes zijn zo snel op hun blote voeten die krijg je nooit.
Hero zou ik vrij snel na Arba Minch verlaten omdat hij een andere route dan ik had. Uiteindelijk maar goed ook dat ik mijn eigen weg ben gegaan want hij is nu net weer terug in Japan omdat zijn opa ernstig ziek is. Cobi: wat grappig dat je Hero via je broer kent! Wat is de wereld...
Het werd er dus niet leuker op om alleen door te fietsen, dus was mijn plan om z.s.m. in Kenya te komen. Dus ik heb pittige dagen gefietst om zo veel mogelijk kilometers te overbruggen. Ik was helemaal klaar met de Ethiopische keuken en de hygiëne en heb de laatste drie dagen zelf gekookt. Dank voor de chinezen met hun geweldige pakjes noodles. Het laatste dorpje Mega waar ik zou overnachten was alles behalve fris en schoon en na drie hotels te hebben gecheckt, heb ik toch maar besloten om te gaan wildkamperen. De hotels in Ethiopie hebben vaak bedbugs (bedwantsen in NL) en dat zijn de vampieren onder de insecten. Wildkamperen in Ethiopie is echter een hele uitdaging. Je moet er namelijk voor zorgen dat niemand je van de weg af ziet gaan, als een Ethiopier je ziet dan ben je de hannes...oftwel een attractie. Je kunt dan rekenen op een aantal toeschouwers die om je heen gaan staan, naar je staren en met elkaar spreken...en je hebt dan geen flauw idee waarover ze het hebben.
Uiteindelijk is het gelukt om de nacht achter een grote struik door te brengen zonder 'warm' bezoek te krijgen. De volgende dag werd ik vol energie wakker, ik zou namelijk de grens naar Kenia oversteken om me daar te gaan voorbereiden op de Niemandsland overtocht naar centraal Kenia (Isiolo). Het is een heel droog gebied waar alleen maar nomaden rondtrekken en verder niets te vinden of te beleven is. De enige weg die er doorheen loopt is een veldweg van 500km van zand, rotsen en kuilen. Ik wist thuis dus al dat ik dit niet zou gaan fietsen. Mijn plan was meeliften met een vrachtauto en uren op het dak zitten en hopen dat je fiets het overleeft. Niet het beste vooruitzicht dus. Gelukkig kwam toen het verlossende telefoontje. Het Duitste stel dat ik al meerdere malen in Ethiopie had getroffen belde me op om aan te geven dat ze ook z.s.m. Ethiopie wilden verlaten. Ze zouden de volgende dag samen met een Zwistsers gezin naar Moyale komen en ik kon dus meereizen. Mijn vooruitzicht werd er dus steeds beter op en na een dag wachten kwamen ze aan bij de grens :) Happy Michel... en veel bier die avond :)
Tot zover mijn reis door Ethiopie. Ik hoop dat ik het niet te negatief heb weergegeven, maar het is gewoon niet mijn land. Ik heb hele mooie dingen gezien en het land heeft een geweldige natuur. Maar alleen op de fiets door Ethiopie...respect voor degene die dat doen! Ik hoop dat het land snel in ontwikkeling komt en dat ze de paar toeristen die er zijn op een andere manier gaan benaderen. Op deze manier voel ik me totaal niet welkom. Ik heb totaal geen spijt dat ik dit land in mijn route heb opgenomen, omdat ik altijd al benieuwd was hoe het hier zou zijn. Dus mocht je tips willen...je weet me te vinden.
Verder kreeg ik vooraf de nodige vragen/adviezen i.v.m. de voedselproblemen in de Hoorn van Afrika. Hier heb ik echter niets van gezien of gemerkt. Wel kom je hier heel veel UN auto's tegen die bezig zijn met de nodige projecten.
Bedankt voor de leuke reacties die jullie plaatsen! Ik ben blij dat ik jullie met de foto's kan vermaken en zal weer een paar pics gaan uploaden.
Tot in Kenia!
-
08 November 2011 - 18:10
Lisanne:
Hey Michel,
Volg je pagina samen met John en ieder bericht geeft wel weer dat je een hele mooie reis maakt!!! Ook al zijn er soms dingen die je niet bevallen ;)
Je foto's liegen er ook niet om!!!!!!!!
Heel erg gaaf.... Nog een goede reis naar Kenia en hoop dat ze je daar meer privacy geven...
Groetjes!! -
08 November 2011 - 18:29
Miranda:
Heey Michel, leuk weer wat van je te lezen! En wederom super foto's! Geven heel goed weer wat je hebt gezien en gedaan en meemaakt! Ik ben heeeel erg benieuwd hoe Kenia is, zeker ook wat betreft de kinderen! Succes en keep us posted! -
08 November 2011 - 19:48
Joyce:
Ik volg je nog op de voet hoor ;-), of liever fiets.. Leuk!
Zo te zien aan de foto's zijn er best wat voorzieningen daar, ik had inmiddels toch wel een flinke baard verwacht en een bruine kop van het zand :-) Beetje chimp-achtig om dadelijk in Oeganda onopvallend de bossen in te gaan :-p
Enjoy biker! Veel plezier in Kenia!!!
-
08 November 2011 - 20:07
Simone:
En ook ik blijf je volgen. Prachtige foto's en geweldige belevenissen en zoals ik jou ken hier en daar een gelukje dat je dan toch mooi mee kan liften:) Ben erg benieuwd naar de Kenia ervaringen. -
08 November 2011 - 20:16
Joan:
Toch wel veel bewondering voor al dat af zien. Terwijl je thuis toch best wel verwend werd (grapje). Succes in Kenia. -
08 November 2011 - 21:29
Jolanda:
Hey michel , echt super gaaf die reisverslagen van jou.Ook de foto's zijn erg mooi. Fijn dat het goed met je gaat en wens je nog veel (fiets) plezier.
tot het volgende verslag!
groetjes Jolanda B -
08 November 2011 - 21:58
Vera:
Hey Michel,
Wat een te gekke reis ben je aan het maken!! Toen ik voor het eerst hoorde van je plannen dacht ik dat je helemaal van de pot gerukt was, maar blijkbaar zijn er meer mensen die op de fiets Afrika verkennen haha. En eerlijk is eerlijk, het klinkt allemaal erg goed! (behalve die stenen gooiende kinderen :) )
Schitterende foto's die je maakt. Heel veel plezier nog en take care!
Grtjes Vera -
08 November 2011 - 22:01
Annelies:
Hallo Michel,
Alweer genoten van je reisverslag.Het geeft duidelijk weer waar je bent en wat je voelt. Op de geweldige foto's nog steeds een brede smile dus :you 're a lucky man.. move on.Veel liefs van hele huize De Ponti aan de kapel.
-
09 November 2011 - 09:34
Mamske:
Nou Michel, wat een leuke reacties, wij kijken ook steeds uit naar alle reacties van friends en ik heb echt gelachen bij sommige opmerkingen, leuk al die persoonlijke aandacht.
Nou en wat Joan schrijft klopt wel, een beetje verwend, maar dat heb jij heel positief verwerkt. dikke kus -
09 November 2011 - 11:17
Luuk:
Bikkel! Respect! Vind ik leuk! & succes! :) -
09 November 2011 - 14:29
Marjolein:
Echt geweldig Michel, waanzinnig!!!
En heel leuk om je verhaal te lezen, en de foto's zijn geweldig..
x Marjolein -
10 November 2011 - 11:12
Mieke De Ponti:
Michel, naar aanleiding van je verslag benijd ik je niet om je tocht door Ethiopië. Je hoeft het wat mij betreft ook niet mooier te maken dan dat het is, de realiteit is het mooiste!Hopelijk gaat Kenya je meer verwennen en dat is je ook gegund. Geniet van de komende route en blijf voorzichtig.
Knuffel, Mieke. -
10 November 2011 - 19:18
Tonny & Willem:
Hoi Michel
Wij genieten er nog steeds van om op internet met je mee te reizen je hebt weer prachtige foto's geklikt.
Tonny & Willem
-
11 Oktober 2017 - 20:25
Stefanie :
Hoi Michel
Ik heb je verhaal even globaal gelezen.
Ik vroeg mij af of je ook met het openbaar vervoer bent geweest?
En is dat veilig?
Ik ga de 17de naar Ethiopië. -
10 Maart 2018 - 09:21
Stef :
Jammer dat ik vw bepaalde ongemakken waarbij leeftijd ook een rol speelt. Geen fietstochten meer kan maken. De belevenissen die jij meemaakt zijn fantastisch en verrijken je wereldbeeld alsmede het ultieme gevoel van Vrijheid Ongemakken zijn er altijd Helaas heb ook ik moeten meemaken hoe vervelend het is. Bekogeld te worden met stenen in Tunesië ,Algerije en Marokko Vooral als je met de beklimming van een berg bezig bent .Al met al had ik de reizen nooit willen missen. En jou reizen doen mij weer terugdenken aan die tijd. Bedankt !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley