Kijkje achter de schermen
Door: Michel Timmermans
Blijf op de hoogte en volg Michel
13 December 2011 | Rwanda, Kigali
Omdat ik de nodige vragen krijg over hoe dat nu werkt met de fiets op vakantie en wat ik allemaal meeneem hierbij, geef ik jullie een kijkje achter de schermen. Voor het gemak heb ik bij de grote opruimactie van mijn tassen meteen al mijn spullen op de foto gezet zodat je een idee hebt wat ik allemaal meesleep.
Dit is de eerste keer dat ik een fietsvakantie maak en ik kan nu zeggen dat een fietsvakantie in Afrika een groot avontuur is. Elke dag is namelijk een grote verrassing. Je hebt geen idee wat er allemaal op je pad kan komen. Er is nog weinig gelopen zoals ik had gepland of had verwacht. Je probeert vanaf de landkaart een idee te krijgen wat voor soort weg je te wachten staat en dan heb je de grote lijn. Maar de details...deze maken het juist een avontuur want deze zijn niet te voorspellen.
Aangezien de lokale bevolking niet goed begrijpt waar je mee bezig bent kunnen ze je weinig tot geen handig advies geven. Ik ben ook gestopt met teveel te vragen want ze willen altijd een antwoord geven, of ze het nu weten of niet. Ook willen ze je blij maken en geven vaak het antwoord dat je wilt horen. Dat kan heel frusterend zijn als je denkt honderd kilometer vlakke weg te hebben maar uiteindelijk alleen maar bergen hebt.
Als ik 's ochtends op sta rond 6.00u ga ik me voorbereiden op mijn trip, dat wil zeggen ontbijt regelen, mijn tassen opladen en inkopen doen. Dit is vaak water, snacks en fruit kopen voor onderweg aangezien je nooit weet wat je onderweg kan kopen. Meestal is het dan rond 8.00u wanneer ik start met fietsen.
De wegen in Afrika zijn nooit leeg en je wordt dan ook de hele dag aangemoedigd of overspoeld met vragen. 'Goodmorning'...'Hello sir'...'Where you go?'...'Mzungu'...'Stop!'...'Whats your name?'...'Give me...' en veel lokale taal waar ik geen weet van heb. Het is een hele happening voor de Afrikanen om een blanke te zien. Bijna iedereen lacht als ze je zien, maar waarom ze lachen?...volgens mij denkt het merendeel dat ik gek ben om op een fiets door Afrika te trekken als je ook mogelijkheden hebt om het met een auto te kunnen doen.
Kinderen zijn het mooist, als ze je zien laten ze vaak alles uit hun handen vallen en rennen schreeuwend achter je aan. Sommige blijven wel een kilometer of meer plakken.
Onderweg probeer je een beetje te bekijken waar ze eventueel een goede lunch verkopen. En dat is nog niet zo makkelijk, de reclame op de huizen/hutjes is vaak niet wat ze verkopen en de 'restaurants' hebben vaak geen teksten ter herkenning. Maar ervaring doet wonderen om deze gelegenheden te ontmaskeren :) Vaak zijn het voedzame maaltijden met rijst, vlees en groente waar je wel weer een paar uur op vooruit kan. En niet te vergeten de koude Coca Cola flesjes, deze zijn overal te verkrijgen en ik heb op deze reis meer cola gedronken dan de afgelopen drie jaar samen. Deze suikershots zijn echt geweldig en doen wonderen.
Je probeert voor het donker te arriveren om nog een redelijk hotel uit te kunnen zoeken. Deze hotels verschillen erg van elkaar. In de dorpjes waar niets te beleven is en je alleen stopt voor een overnachting hoef je niet te veel te verwachten. Het is vaak een kamer met een doorgezakt bed en een gezamenlijke badkamer waar meestal meer dan de helfst kapot is. Als je in een toeristische plaats bent is er meestal wel een redelijk of luxe hotel of camping te vinden. Hier kom je dan ook vaak de nodige toeristen en ontwikkelingswerkers tegen. Dus dan is het vaak onder het genot van een koude fles bier sterke Afrikaanse verhalen vertellen.
Ik ben op mijn hele reis maar twee keer andere fietsers tegengekomen. In Addis Abeba per toeval een aantal verschillende fietsers en uiteindelijk heb ik met Hero de Japanner een mooie tocht kunnen maken. In Uganda leerde ik het Duitse stel kennen, waar ik ook een mooie tijd mee heb gehad en vanmorgen afscheid van heb genomen omdat ik naar Tanzania ga. Het frappante is dat ik op de weg nooit een andere vakantiefietser ben tegengekomen die de tegengestelde richting op ging. Ik heb dus het nodige geluk gehad om mijn eenzame drie maanden aan te kunnen vullen met een maand fietsgezelschap.
Ik ben nu in Kigali de hoofdstad van Rwanda en zal één dezer dagen een verslag van mijn Rwanda avonturen schrijven.
Dit is de eerste keer dat ik een fietsvakantie maak en ik kan nu zeggen dat een fietsvakantie in Afrika een groot avontuur is. Elke dag is namelijk een grote verrassing. Je hebt geen idee wat er allemaal op je pad kan komen. Er is nog weinig gelopen zoals ik had gepland of had verwacht. Je probeert vanaf de landkaart een idee te krijgen wat voor soort weg je te wachten staat en dan heb je de grote lijn. Maar de details...deze maken het juist een avontuur want deze zijn niet te voorspellen.
Aangezien de lokale bevolking niet goed begrijpt waar je mee bezig bent kunnen ze je weinig tot geen handig advies geven. Ik ben ook gestopt met teveel te vragen want ze willen altijd een antwoord geven, of ze het nu weten of niet. Ook willen ze je blij maken en geven vaak het antwoord dat je wilt horen. Dat kan heel frusterend zijn als je denkt honderd kilometer vlakke weg te hebben maar uiteindelijk alleen maar bergen hebt.
Als ik 's ochtends op sta rond 6.00u ga ik me voorbereiden op mijn trip, dat wil zeggen ontbijt regelen, mijn tassen opladen en inkopen doen. Dit is vaak water, snacks en fruit kopen voor onderweg aangezien je nooit weet wat je onderweg kan kopen. Meestal is het dan rond 8.00u wanneer ik start met fietsen.
De wegen in Afrika zijn nooit leeg en je wordt dan ook de hele dag aangemoedigd of overspoeld met vragen. 'Goodmorning'...'Hello sir'...'Where you go?'...'Mzungu'...'Stop!'...'Whats your name?'...'Give me...' en veel lokale taal waar ik geen weet van heb. Het is een hele happening voor de Afrikanen om een blanke te zien. Bijna iedereen lacht als ze je zien, maar waarom ze lachen?...volgens mij denkt het merendeel dat ik gek ben om op een fiets door Afrika te trekken als je ook mogelijkheden hebt om het met een auto te kunnen doen.
Kinderen zijn het mooist, als ze je zien laten ze vaak alles uit hun handen vallen en rennen schreeuwend achter je aan. Sommige blijven wel een kilometer of meer plakken.
Onderweg probeer je een beetje te bekijken waar ze eventueel een goede lunch verkopen. En dat is nog niet zo makkelijk, de reclame op de huizen/hutjes is vaak niet wat ze verkopen en de 'restaurants' hebben vaak geen teksten ter herkenning. Maar ervaring doet wonderen om deze gelegenheden te ontmaskeren :) Vaak zijn het voedzame maaltijden met rijst, vlees en groente waar je wel weer een paar uur op vooruit kan. En niet te vergeten de koude Coca Cola flesjes, deze zijn overal te verkrijgen en ik heb op deze reis meer cola gedronken dan de afgelopen drie jaar samen. Deze suikershots zijn echt geweldig en doen wonderen.
Je probeert voor het donker te arriveren om nog een redelijk hotel uit te kunnen zoeken. Deze hotels verschillen erg van elkaar. In de dorpjes waar niets te beleven is en je alleen stopt voor een overnachting hoef je niet te veel te verwachten. Het is vaak een kamer met een doorgezakt bed en een gezamenlijke badkamer waar meestal meer dan de helfst kapot is. Als je in een toeristische plaats bent is er meestal wel een redelijk of luxe hotel of camping te vinden. Hier kom je dan ook vaak de nodige toeristen en ontwikkelingswerkers tegen. Dus dan is het vaak onder het genot van een koude fles bier sterke Afrikaanse verhalen vertellen.
Ik ben op mijn hele reis maar twee keer andere fietsers tegengekomen. In Addis Abeba per toeval een aantal verschillende fietsers en uiteindelijk heb ik met Hero de Japanner een mooie tocht kunnen maken. In Uganda leerde ik het Duitse stel kennen, waar ik ook een mooie tijd mee heb gehad en vanmorgen afscheid van heb genomen omdat ik naar Tanzania ga. Het frappante is dat ik op de weg nooit een andere vakantiefietser ben tegengekomen die de tegengestelde richting op ging. Ik heb dus het nodige geluk gehad om mijn eenzame drie maanden aan te kunnen vullen met een maand fietsgezelschap.
Ik ben nu in Kigali de hoofdstad van Rwanda en zal één dezer dagen een verslag van mijn Rwanda avonturen schrijven.
-
13 December 2011 - 19:06
Monique :
hoi Mies heel veel plezier in Rwanda...geniet ervan!!! :)) -
13 December 2011 - 19:33
Hey Gebruder!:
Hey mr Coca!
Ohw ohw wat een avonturen zeg...niet te geloven...wat moedig en stoer...take care en geniet van de mooie 3 weken die je nog te wachten staan! Wij verheugen ons toch alweer een beetje hoor ;-) liefs Collie -
13 December 2011 - 19:55
Joan:
Ha Michel,
Jij snapt niet waarom de locale bevolking om jou moet lachen. Nou daar staan wij echt niet van te kijken. De foto's van de vorige brief waren topperdepop.Zelfs ik kreeg toen wel een kriebeltje om zo'n avontuur te doen (maar dat duurde toch maar heel even). Nog kei veel plezier in die laatste weken op reis.
Groet,
Joan -
14 December 2011 - 16:09
Ilse:
Ik krijg door deze foto"s nog meer respect voor je manier van reizen!
Gaaf dat je de gorilla's zo goed hebt kunnen zien.
Bij ons waren ze redelijk verstopt in de bosjes,maar het blijft een unieke ervaring!
Veel plezier in Tanzania!
Groetjes,
Ilse -
19 December 2011 - 18:33
Ben De Ponti:
Beste Michel
Eindelijk in dat echte Afrika met al zijn mooie natuur. Zo te lezen geniet je met volle teugen. Vanmorgen een bonte en een groene specht in de boom voor ons huis en een eekhoorn op de voedertafel. Om ook maar eens iets interresants te noemen.
Mhr Wild(ers) is het enige echte gevaarlijke wild in Nedereland, maar daar genieten we vooral niet van.
De chimps en gorila's zullen hele intense ervaringen zijn geweest.
Het wordt een eenzame kerst daar onder de evenaar, maar ik weet zeker dat velen van ons liefst ook daar zouden zijn ook al was het alleen.
Nou ja, er zal best een oude tandenloze baboon met jou dreaming of a white christmas willen brommen aan het kampvuur, achteroverleunend met een biertje in je hand, starend naar het zuiderkruis, naar Alpha Centauri (na de zon de dichtstbijzijnde ster) of naar Orion aan de noordelijke hemel. Op de achtergrondend de hoge lach van die hyena die zijn maten opzoekt en misschien dat lage donkere diepe geluid van de leeuw die ook 'snachts wil regeren over de savanne.
Nou Michel, geniet er van, volgend jaar weer kerstboom versieren, Albert Heijn bezoeken of bij Mamie thuis op de bank
Stamp op die pedalen, lach naar al die kinderen langs de weg, zweaai naar de mais stampende vrouwen en groet de uitrustende mannen onder de acacia's
Fijne kerstdagen en de beste groeten van de mzungu's (witter dan ooit) uit Eys
Dikke knuffel tante Cobi en ome Ben
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley