Rwanda, the thousand hills

Hoewel het één van de kleinste landen van Afrika is, is Rwanda bij iedereen bekend vanwege de genocide die in 1994 plaats vond. In het dichtsbevolkte land van Afrika zijn een miljoen mensen in koele bloede vermoord en je wilt niet weten wat er allemaal voor leed is achtergebleven; weeskinderen, gehandicapte en getraumatiseerde mensen, verkrachte vrouwen met HIV en veel vluchtelingen die nooit meer in hun thuishaven zijn uitgekomen.....Kortom gruwelijk wat hier in deze honderd dagen is gebeurd terwijl de wereld toekeek en niet ingreep. Sindsdien werkt het land aan een stabiele opbouw. De Rwandezen kijken naar de toekomst en je merkt als toerist helemaal niets van wat er zeventien jaar geleden gebeurd is. Mensen zien er gezond uit, de infrastructuur is goed en mensen vervelen zich hier niet. Het is moeilijk om jezelf niet af te vragen of die persoon naast je in het restaurant slachtoffer, dader of toeschouwer was.

Vanuit Lake Bunyoni (Uganda) ben ik met mijn Duiste fietsmaten naar Rwanda gefietst. Bij de grens werd ik al meteen gecheckt op plastic zakken, deze zijn verboden in Rwanda, want alles gaat hier in papieren zakken. Hier zou Nederland een voorbeeld aan moeten nemen.
We zijn eerst naar Kigali de hoofdstad gefietst om een aantal zaken te regelen zoals geld en een vergunning om de machtige berggorilla's te gaan zoeken. Volgende dag meteen koers gezet naar Kinigi, wat aan de voet ligt van Volcanoes National Parc. Het zijn een aantal grote beboste vulkanen waar de helft van bijna uitgestorven bergorilla's leeft. Een kleine vijfhonderd in totaal. Het is de plek waar Dian Fossey (film:Gorilla's in the mist) zich hard heeft gemaakt om deze apensoort te beschermen en uiteindelijk zelf is vermoord.
Volgende ochtend kwamen we bij elkaar om samen met rangers een groep gorilla's te gaan zoeken. We hadden geluk want de zon scheen (regent hier elke dag) en we waren met zijn vieren en geen andere toeristen in de groep. Met behulp van trackers die de gorilla's op de voet volgen is het dan ook niet zo'n grote kunst om de groep te vinden. Toen we dichtbij kwamen moesten we onze tassen bij de trackers laten en mochten we ons een uur tussen de gorilla's begeven. Je weet niet wat je ziet als je opeens achter een struik een dikke zilverrug ziet liggen. Een bonk van 200kg die je aankijkt van wat moet jij nou weer. Uiteindelijk zaten we in een groep van 23 gorilla's in alle maten. Baby's, zilverruggen, spelende en klimmende gorilla's. De regel is dat je acht meter afstand moet houden maar al snel sta je op anderhalve meter van de kolossale apen. En toen kwam er ineens een gorilla aanrennen die mijn been vast pakte en er aan zat te trekken. Ik dacht daar gaan we...ik wist niet wat te doen want de kracht was enorm. Maar al snel kwamen de rangers aanrennen en duwde de gorilla weg. Hij wilde alleen met me spelen :).

Na een geweldig uur te hebben gehad en je in de wereld van Dian Fossey te hebben begeven is het tijd om ze weer alleen te laten.

Volgende dag zijn we naar Gisenyi gefietst aan het Kivumeer. Het is een strandplaatsje aan de Congolese grens waar je lekker kan relaxen. Vanuit hier ben ik samen met de Duitsers de Congo Nile Trail gaan fietsen. Het is een bergachtige mountainbike route die langs het Kivumeer loopt. We hebben de route in drie dagen gefietst en het was geweldig. Je kwam in het pure Rwandese lokale leven. Kleine dorpjes waar je doorheen komt met kleine kinderen die helemaal blij en nieuwsgierig zijn een blanke fietser te zien en weten van gekkigheid niet wat te doen. Aangezien er geen hotels in dit verlaten gebied liggen hebben we twee nachten bij oude christelijke missionaris posten geslapen. We werden hier warm ontvangen en kregen zelfs bewakers die de hele nacht rond de tent bleven lopen. Het mooie is dat je deze hele route geen verkeer hebt en je helemaal in de natuur begeeft met de mooiste vergezichten over Lake Kivu.

Uiteindelijk zijn we halverwege het meer in Kibuye uitgekomen. Vanuit hier zijn de Duitsers zuidelijker gegaan en ik terug naar Kigali omdat ik richting Tanzania moet gezien mijn planning.

Kigali is een relaxte veilige hoofdstad. Hier ben ik gaan eten bij Hotel des Millis Collines, beter bekend van de film Hotel Rwanda. Het hotel heeft gediend als schuilplaats voor vele Tutsi's.

Vanuit Kigali zal ik mijn weg verder vervolgen naar Tanzania. Ik zal blij zijn als ik weer vlakke wegen ga krijgen want de afgelopen weken waren berg op en af.