Sudan naar de grens van Ethiopie

Zoals ik in mijn laatste verslag in Wad Medani (Sudan) beschreef, dacht ik even makkelijk transport te kunnen regelen naar de Ethiopische grens. Dit was echter niet het geval, ze spreken namelijk op een enkeling na geen Engels en ik spreek geen woord Arabisch. Laten we het maar niet hebben over het Arabische schrift, je moet hier de plaatsnamen precies zo uitspreken als de locals dit doen. 'Ethiopia' is dan opeens 'Tjupja'...en je kunt je voorstellen dat andere stadjes waar ik eerst naar toe moest er niet makkelijker op werden. Uiteindelijk heb ik, een dag later dan gepland, toch de grens weten te bereiken en na 2,5 uur geregel aan de grens kon ik over naar Ethiopie.

Sudan was niet makkelijk om te bereizen, maar ik ben wel veel mooie ervaringen rijker. In het kurkdroge gebied waar ik ben geweest was weinig moois te bezichtigen op één ding na....de mensen! Van alle landen waar ik ben geweest heb ik me nog nooit zo welkom en veilig gevoeld als in Sudan. Veel mensen hebben me geholpen met vanalles en ze wilden daar niets voor terug hebben, hoe arm ze vaak ook zijn. Het was dus een mooie ervaring om mijn reis in Khartoum te starten. Bedankt Sudan voor de mooie mensen die ik heb leren kennen!